انتظاراتی که از بازی «پندمیک لگاسی: فصل صفر» داریم

سال ۲۰۱۵، یکی از سال‌های طلایی برای دنیای بازی‌های رومیزی بود که طی آن سال، شاهد عرضه‌ی عناوین با کیفیت و خوش ساخت بسیاری در این صنعت بودیم. اما میان تمامی عنوان‌های بزرگی که در آن سال عرضه شدند، یکی از آن‌ها توانست بیش از بقیه بدرخشد و توجه اکثریت جامعه‌ی بازی‌های رومیزی را اعم از منتقدین و مخاطبان متوجه خود کند. این عنوان بازی‌ای نبود جز پندمیک لگاسی: فصل یک (Pandemic Legacy: Season 1). 

فصل یک بازی پندمیک لگاسی در زمانی راهی بازار شد که بازی‌های لگاسی میان عمده‌ی بازی‌بازان شناخته شده نبودند و معدود عناوین لگاسی‌ای که در آن زمان وجود داشتند نیز بدنه‌ی گیم‌پلی قدرتمند و قابل توجهی نداشتند. همین موضوع سبب شد تا پندمیک لگاسی بتواند با همراه کردن گیم‌پلی یکی از محبوب‌ترین فرنچایز‌های همکاری مشترک تاریخ بازی‌های رومیزی با المان‌های لگاسی، تبدیل به اثری شود که به ده سال سلطنت بازی Twilight Struggle در صدر جدول رنکینگ وبسایت بردگیم گیک (Board Game Geek) پایان دهد و این جایگاه را برای خود کند.

سه سال بعد در سال ۲۰۱۷ نیز فصل دوم این مجموعه راهی بازار شد. هرچند که به عقیده‌ی بسیاری این بازی بهبود قابل توجهی نسبت به پندمیک لگاسی: فصل اول داشت، اما به علت پیشرفت چشمگیر بازی‌های لگاسی طی این مدت کوتاه، نتوانست موفقیت‌های نسخه‌ی اول را تکرار کند، هرچند که همچنان چه از دیدگاه تجاری و چه از نظر بازخورد منتقدین، یک عنوان بسیار موفق محسوب می‌شد.

حال بازی پندمیک لگاسی: فصل صفر (Pandemic Legacy: Season 0) به عنوان آخرین عنوان از این مجموعه بالاخره معرفی شده و با قیمت ۸۰ دلار جهت پیش خرید در دسترس قرار گرفت. این عنوان که پیش درآمدی بر دو نسخه‌ی دیگر است، به صورت جداگانه و بدون دانستن هیچ پس زمینه‌ی داستانی‌ای از دو بازی دیگر قابل انجام است و داستان آن در سال ۱۹۶۲ و در دوران جنگ سرد روایت می‌شود.

اکنون که مدت زیادی به عرضه‌ی این عنوان شدیدا مورد انتظار باقی نمانده، بد نیست تا مروری کنیم بر انتظاراتی که از این عنوان داریم و چه اشتباهات و کاستی‌هایی در نسخه‌های قبلی این مجموعه بودند که دلمان می‌خواهد این بار دیگر شاهد آن‌ها نباشیم.

تمرکز بیشتر بر روی بخش داستانی

اغراق آمیز نیست اگر بگوییم فصل اول بازی پندمیک لگاسی تقریبا داستانی نداشت. داستان در این عنوان بازی به خواندن یک یا چند پاراگراف (در بهترین حالت) در ابتدا و گاهی انتهای هر ماه از بازی خلاصه می‌شد که همان داستان هم آنقدر کلیشه‌ای و تکراری بود که نبودن آن نیز لطمه‌ی خاصی به تجربه‌ی بازی نمی‌زد. فصل دوم هرچند که از لحاظ داستان سرایی بهتر از فصل یک عمل کرد، اما همچنان عنوانی نبود که پس از گذشت تنها چند هفته از پایان بازی، چیز زیادی راجع به روند وقایع خود در ذهن بازیکن بر جای بگذارد.

هرچند که در آن زمان وجود همان داستان کلیشه‌ای نیز در بازی‌های رومیزی چندان رخ نمی‌داد، اما اکنون با توجه به وجود عناوین داستان محور قدرتمندی که در بازار وجود دارند، انتظار داریم تا این بار حداقل با یک داستان غیر کلیشه‌ای طرف باشیم که حرف جدیدی برای گفتن دارد.

همچنین به معنای واقعی کلمه عدم وجود شخصیت پردازی در داستان‌های هر دو نسخه‌ی پیشین بسیار به تجربه‌ی داستانی اثر لطمه وارد می‌کرد و امیدواریم با توجه به پتانسیل شخصیت پردازی در داستان‌های جاسوسی جنگ سرد، شاهد شخصیت‌های جالب و دوست داشتنی در این عنوان باشیم.

استفاده‌ی مناسب‌تر از اجزای بازی

هر دو بازی پیشین پندمیک لگاسی شامل قطعات و اجزای زیادی درون جعبه بودند که با پیشرفت روند بازی به تعداد این قطعات نیز افزوده می‌شد. هرچند که در نگاه اول این موضوع بسیار جذاب به نظر می‌رسد، اما  باید گفت که پس از گذشت چند ماه از روند بازی، شاهد تعداد بسیار زیادی از برچسب‌های قابل استفاده، کارت‌ها، نشانگرها و بسیاری از قطعات دیگر خواهید بود که تنها موجب شلوغ شدن زمین بازی و گیج کردن بازیکنان می‌شوند و گاهی موجب می‌شوند که بازیکنان اجزای مهم و اصلی بازی را فراموش کنند. 

بسیاری از این قطعات در مدت کوتاهی از روند بازی وارد جریان بازی می‌شوند و سپس با رخ دادن یک اتفاق یا تغییراتی که به مرور پیش می‌آیند، به کلی بی مصرف می‌شوند. بسیاری از این اجزا می‌توانستند وجود نداشته باشند یا حداقل به صورت مشترک با یکدیگر از یک کامپوننت استفاده کنند تا هم هزینه‌های تولید کاهش یابند و هم مخاطب هنگام بازی با ذهن متمرکزتری فعالیت کند. 

اهداف برد متغییر و متفاوت از یکدیگر

با توجه به اینکه با یک بازی یکبار مصرف مواجه هستیم، قطعا ترجیح ما این است که یک تجربه‌ی منحصر به فرد از آن بدست آوریم که هزینه‌ای را که برای تنها یک بار بازی کردن آن می‌کنیم، به خوبی توجیه کند. وجود اهداف برد یکسان در بسیاری از ماه‌های بازی و عدم وجود تنوع در آن‌ها پس از گذشت چند ماه، تجربه‌ی بازی را شدیدا تکراری و خالی از هیجان می‌کند، هرچند که در ماه‌های آخر پندمیک لگاسی: فصل دوم شاهد چند هدف جالب و متفاوت بودیم. بهترین حالت ممکن این است که فصل صفر، شامل ماموریت‌های متنوع‌تر و بیشتری نسبت به هر دو عنوان دیگر باشد تا بتواند در تک تک لحظات بازی حس هیجان را به مخاطب القا کند.

جمع بندی

سری پندمیک لگاسی نتیجه‌ی همکاری دو طراح بزرگ حال حاضر دنیاست و به طور قطع، ایده‌های انقلابی‌ای که این دو طراح با خود به دنیای بازی‌های رومیزی وارد کردند، تا کنون تاثیر شگرفی در این صنعت گذاشته است. امید می‌رود که هر دو این افراد با حفظ نقاط قوت این سری و کار کردن بر روی نقاط ضعف آن، آخرین عنوان مجموعه را به بهترین شکل ممکن به مخاطب ارائه کرده و یک اثر ماندگار دیگر را به دنیای بازی‌های رومیزی معرفی کنند.
تمامی این‌ها مجموعه‌ای بود از انتظارات نویسنده‌ی مطلب به عنوان یکی از طرفداران مجموعه‌ی پندمیک و پندمیک لگاسی و تماما برگرفته از دیدگاه‌های شخصی اینجانب نسبت به بازی‌ها است. شما نیز دیدگاهتان را با ما در میان بگذارید؛ شما چه انتظاراتی از آخرین نسخه‌ی سری پندمیک لگاسی دارید؟